Ένα από τα πλέον σημαντικά μέσα για τη διαφύλαξη και ανάδειξη της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς στις νεότερες γενιές είναι η εκπαίδευση, είτε τυπική (σχολική εκπαίδευση), είτε μη τυπική (εκπαιδευτικές διαδικασίες εκτός της τυπικής εκπαίδευσης) ή ακόμα και άτυπη (άλλες εκπαιδευτικές διαδικασίες που πραγματοποιούνται χωρίς να προϋποθέτουν συγκεκριμένο εκπαιδευτικό σχεδιασμό).
Ας μην ξεχνάμε ότι στον πυρήνα της διαγενεακής μετάδοση της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς είναι η βιωματική μάθηση, καθώς οι γνώσεις μεταφέρονται από τους/-τις μεγαλύτερους/-ες και έμπειρους στην επιτέλεση ή άσκηση μιας πολιτισμικής πρακτικής στους/στις νεότερους/-ες.
Η Σύμβαση του 2003 προτείνει ποικίλα μέτρα διαφύλαξης, στα οποία συμπεριλαμβάνονται και μέτρα που σχετίζονται με την εκπαίδευση. Η μετάδοση, κυρίως μέσω της τυπικής και μη τυπικής εκπαίδευσης, αναφέρεται ως σημαντικό μέτρο διαφύλαξης (Άρθρο 2.3). Οι τρόποι και οι μέθοδοι μετάδοσης που αναγνωρίζονται από τις κοινότητες μπορούν να ενισχυθούν μέσω εκπαιδευτικών προγραμμάτων στο πλαίσιο τόσο της τυπικής όσο και της μη τυπικής εκπαίδευσης. Υπό αυτό το πρίσμα, τα εκπαιδευτικά προγράμματα μπορούν να προάγουν τον σεβασμό για την άυλη πολιτιστική κληρονομιά και να αποτελέσουν νέο πεδίο για τη διασφάλιση της μετάδοσής της στις μελλοντικές γενιές.
Επιπλέον, στο άρθρο 14 της Σύμβασης κάθε κράτος-μέρος καλείται να ενθαρρύνει με όλα τα κατάλληλα μέσα την αναγνώριση, τον σεβασμό και την ενίσχυση της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς στην κοινωνία, ιδιαίτερα μέσω εκπαιδευτικών προγραμμάτων, δράσεων ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης με έμφαση στους νέους.
Ιδιαίτερη μνεία γίνεται στις Επιχειρησιακές Οδηγίες της Σύμβασης (Κεφ. IV, άρθρο 107), στις οποίες τονίζεται μεταξύ άλλων:
Τα κράτη-μέρη ενθαρρύνονται να εφαρμόσουν μέτρα και πολιτικές με σκοπό:
α) την προώθηση του ρόλου της ΑΠΚ ως εργαλείου ενσωμάτωσης και διαπολιτισμικού διαλόγου και της πολυγλωσσικής εκπαίδευσης για την ενσωμάτωση των «τοπικών γλωσσών».
β) τη διδασκαλία για την ΑΠΚ στο αναλυτικό πρόγραμμα του σχολείου, προσαρμοσμένη στις ιδιαιτερότητες κάθε τόπου και την ανάπτυξη κατάλληλου εκπαιδευτικού και διδακτικού υλικού, όπως βιβλία, CD, βίντεο, ντοκιμαντέρ, εγχειρίδια, έντυπα κλπ.
γ) την ενίσχυση των ικανοτήτων των εκπαιδευτικών για τη διδασκαλία της ΑΠΚ και την ανάπτυξη εγχειριδίων και σχετικού υλικού προς αυτό τον σκοπό.
δ) τον διάλογο με τους γονείς για την κατάρτιση προτάσεων και μοντέλων για τη διδασκαλία της ΑΠΚ στα σχολεία.
ε) τη συμμετοχή των φορέων ΑΠΚ στην ανάπτυξη εκπαιδευτικών προγραμμάτων και την παρότρυνση για την επικοινωνία τους με τα σχολεία και τους εκπαιδευτικούς θεσμούς προκειμένου να μιλήσουν για την κληρονομιά τους.
στ) τη συμμετοχή των νέων στην καταγραφή και διάχυση πληροφοριών που αφορούν την ΑΠΚ των κοινοτήτων τους.
ζ) στην αναγνώριση της αξίας της μετάδοσης γνώσης και δεξιοτήτων που είναι ενσωματωμένες στην ΑΠΚ μέσω της μη τυπικής εκπαίδευσης.
η) την προνομιακή σύνδεση της εμπειρίας της ΑΠΚ με πρακτικές μεθόδους εφαρμόζοντας συμμετοχικές εκπαιδευτικές μεθοδολογίες, όπως είναι τα παιχνίδια, η εξατομικευμένη διδασκαλία και η μαθητεία.
θ) την ανάπτυξη δράσεων, όπως Θερινά Σχολεία, ανοιχτές ημέρες αφιερωμένες στην ΑΠΚ, επισκέψεις, διαγωνισμοί φωτογραφίας και βίντεο, πολιτιστικές διαδρομές, σχολικές εκδρομές σε τόπους φυσικού κάλλους και τόπους μνήμης, η ύπαρξη των οποίων είναι απαραίτητη για την άσκηση /επιτέλεση της ΑΠΚ.
ι) την πλήρη αξιοποίηση, όπου είναι εφικτό, τεχνολογιών πληροφόρησης και επικοινωνίας.
ια) τη διδασκαλία της ΑΠΚ στα πανεπιστήμια και την προώθηση της ανάπτυξης διεπιστημονικών, τεχνικών και καλλιτεχνικών μελετών και σπουδών καθώς και ερευνητικών μεθόδων.
ιβ) την παροχή επαγγελματικού προσανατολισμού στους νέους μέσω της ενημέρωσης για την αξία της ΑΠΚ για την ατομική εξέλιξη και σταδιοδρομία τους.