Πρόκειται για την τέχνη της κατασκευής κτισμάτων με λίθους χωρίς κανένα συνδετικό υλικό. Οι ξερολιθικές κατασκευές είναι άλλοτε έντονα ορατές, όπως εκτεταμένα εντυπωσιακά σύνολα ταρατσωτών καλλιεργειών, και άλλοτε διακριτικές και ταπεινές, όπως τα κτίσματα γεωργοκτηνοτροφικής χρήσης. Ωστόσο, είναι πάντα καλαίσθητες και φιλικές προς το περιβάλλον.
Η τεχνική χρησιμοποιείται επίσης για όλες τις εγκαταστάσεις που συμβάλλουν στην αποστράγγιση, την άρδευση και την ύδρευση των γαιών. Προτιμάται για τα τεχνικά πλεονεκτήματά της, που οφείλονται στις λειτουργικές ιδιότητες της δόμησης εν ξηρώ και στο γεγονός ότι δεν απαιτούνται ιδιαίτερα τεχνικά μέσα. Η συμβολή της ξερολιθιάς στην οργάνωση και τη συγκρότηση τοπίων και ταυτοτήτων υπογραμμίζεται σε διεθνές επίπεδο όλο και περισσότερο.
Η Τέχνη της Ξερολιθιάς εγγράφηκε στο Εθνικό Ευρετήριο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς το 2015.
Εγγράφηκε πρώτη φορά στον Αντιπροσωπευτικό Κατάλογο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας (UNESCO,2003), κατόπιν υποβολής διεθνικού φακέλου, το 2018 από τις εξής χώρες: Ελλάδα, Κροατία, Κύπρο, Γαλλία, Ιταλία, Σλοβενία, Ισπανία και Ελβετία.
Ακολούθησε διεύρυνση της εγγραφής το 2ο24 προκειμένου να περιληφθούν επιπλέον οι εξής χώρες: Ανδόρρα, Αυστρία, Βέλγιο, Ιρλανδία, Λουξεμβούργο και Ισπανία.
*Στις περιπτώσεις διευρύνσεων των φακέλων, το έτος εγγραφής αλλάζει και συμφωνεί με το έτος της τελευταίας διεύρυνσης.
