Κοινές γνώσεις και πρακτικές που συνδέονται με τη συλλογή, την προετοιμασία και την κατανάλωση της τροφής στα παραδοσιακά/τοπικά διατροφικά συστήματα των ελαιοπαραγωγών κυρίως περιοχών της Μεσογείου.

Πεδίο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς
Προφορικές παραδόσεις και εκφράσεις: Οι εθνοβοτανικές γνώσεις, οι τρόποι καλλιέργειας της γης, οι διάφορες τεχνικές για τη συλλογή, την παρασκευή και την κατανάλωση της τροφής, αλλά και οι διάφορες εθιμικές πρακτικές που σχετίζονται με αυτήν αποτελούν μέρος της συλλογικής εμπειρίας και μνήμης των μεσογειακών κοινωνιών που μεταβιβάζονται προφορικά από γενιά σε γενιά.
Κοινωνικές πρακτικές, τελετουργίες και εορτασμοί: Η τροφή συνδέεται με όλες τις σημαντικές στιγμές του ανθρώπινου βίου και χρησιμοποιείται ως μέσο για τη μετάδοση πολιτισμικών μηνυμάτων (π.χ. η τροφή ως δώρο). Οι διάφορες εορταστικές εκδηλώσεις που επιστεγάζονται με κοινή εστίαση και συμποσιασμό, όπως και η εκτεταμένη χρήση των τροφών στις θρησκευτικές τελετουργίες, καθιστούν φανερή τη σημασία της τροφής στις κοινωνικές σχέσεις.
Γνώση συνδεδεμένη με τη φύση και το σύμπαν: Η διαχείριση των πόρων, ώστε να διασφαλίζεται η διατροφική επάρκεια και η οικολογική ισορροπία, αποτελεί εγγενές στοιχείο του τρόπου που οι μεσογειακές κοινωνίες προσαρμόζονται στο περιβάλλον.

[/toggle]

[toggle title=”II. Συνοπτική Περιγραφή“]

Ο μεσογειακός χώρος διέπεται από κοινές κλιματικές και οικολογικές παραμέτρους. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με πολλές κοινές ιστορικές εμπειρίες (π.χ. τη σταθερή επικοινωνία με άλλες περιοχές) συνέτεινε στη διαμόρφωση ορισμένων κοινών χαρακτηριστικών που μοιράζονται όλα τα παραδοσιακά/τοπικά διατροφικά συστήματα της Μεσογείου. Το πιο σημαντικό από αυτά παραμένει η εκτεταμένη χρήση του ελαιολάδου. Σήμερα τα κοινά αυτά χαρακτηριστικά των μεσογειακών παραδοσιακών/τοπικών διατροφικών συστημάτων, περιλαμβανομένων γνώσεων και πρακτικών που συνδέονται με τη συλλογή, την παρασκευή και την κατανάλωση της τροφής, είναι γνωστά ως Μεσογειακή Διατροφή.

[/toggle]
[/accordion]